вчера гледах „мемоарите на една гейша“. филма ми хареса. още повече имах нагласата да го гледам. чаках го. точният момент, когато мога да не мисля за нищо за да мога да усетя филма.
в чакането и търсенето няма пътища, просто е важно търсенето, борбата, готовността да дочакаш твоето, и да се бориш за него…. карма. предопределеност. както черешовият цвят един ден се отронва за да полети към безкрайността. към нещото. и то точно когато е най-красив. към следващия цикъл на живота. предопределеност. която е толкова красива. и толкова кратка. карма.
Не можеш да кажеш на слънцето
да свети повече или на
дъжда да вали по-малко…
Коментирай?