в дни като този направо ми се иска да не си изкарвах хляба с работа на компютър. въобще не слагам в сметките носенето на преносимия офис като костенурка постоянно с мен, а по-скоро часовете които ми се събират понякога пред компютъра. като гледам днес ще ги докарам някъде над четиринадесет часа. тайно си мечтая да успея да си открадна час на морска гара в края на седмицата…
Стискам палци, Жоре! :-)
поне с многото работа времето в чакане на последното стъкло от преструктурирането на системата ми минава по-неусетно.
А какво е то? :-P
търпение, иване :D
Не издаваш, ей! До последно… :-D